"به نام ایزد منّان"

زینب، زینب، زینب، نمی دانم جه توصیفش کنم، یک خواهر، یک مادر، یک پدر، یک برادر... نمی دانم. فقط این را می دانم که  همه چیز است، هم خواهر است و هم مادر ، هم پدر و هم برادر.اوست که زجر آور ترین زجر ها را کشیده  است. به والله که  ما حتی یک هزارم، نه ، یک صد هزارم، نه در این اندازه ها هم نه، حتی یک میلیاردم زجری را که او کشیده است را نمیتوانیم تاتحمل کنیم. اوست خواهر حسین بن علی(ع) اوست دختر یگانه دخت نبی، اوست پاره تن علی. اوست خواهر حسن(ع)  اوست عمه ی علی اصغر و علی اکبر. او همه  چیز است.اوست که به زنان عاشورایی امید می داد که  سختی ها را تحمل کنند. الهی هرچه گویم نتوانم که چیزی از بزرگی او گویم.بگذار خودم را راحت کنم، نمی دانم او  کیست. نمی دانم حتی اگر هم بدانم نمی توانم آن را به زبان آورم. به راستی او کیست. زینب بنت علی کیست. شاه زن عاشورا کیست.چگونه این همه سختی را تحمل کرده است. واقعا چگونه. کسی هست به من بگوید. کسی هست؟

می گویند دل نوشته بنویس. از چه، از که، از شاه زن عاشورا؟ چه بنویسم آخر. نمی دانم. خدایا کمکم کن می خواهم درباره ی که بنویسم. درباره ی کسی که حامی عاشورایی ها بوده. درباره ی کسی که خواهر حسین جد امامم است. درباره ی عمه ی امامم؟...گریه ات نمی گیرد. نه. می خواهم از ته دل فکر کنی. می خواهم از ته ته ته دلت. برای یک بار هم شده. فقط یک بار. او کیست. واقعا اورا می شناسی؟ فقط یک بار هم که شده راستش را بگو. نه به من و  نه به دیگران.فقط به خودت. خودت و خدایت... .